"Wielkanocny pacierz"
..."Nie umiem być srebrnym aniołem –
ni gorejącym krzakiem –
tyle Zmartwychwstań już przeszło –
a serce mam byle jakie…
Tyle procesji z dzwonami –
tyle już Alleluja –
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.
Wiatr gra mi na kościach mych psalmy
jak na koślawej fujarce -
żeby choć papież spojrzał
na mnie - przez białe swe palce.
Żeby choć Matka Boska
przez chmur zabite wciąż deski –
uśmiech mi Swój zesłała
jak ptaszka we mgle niebieskiej…
I wiem, gdy łzę swoją trzymam
jak złoty kamyk z procy –
zrozumie mnie mały Baranek
z najcichszej Wielkiej Nocy.
Pyszczek położy na ręku
sumienia wywróci podszewkę –
serca mojego ocali
czerwoną chorągiewkę...
ksiądz Jan Twardowski
1 komentarz:
Dziękuję za piękny wiersz mojego
ukochanego ks. Jana.
Atlantydo, pisz częściej, Twój
blog jest spokojny, miły, ma
ładne fotografie i jest pisany;
wyraźnie z potrzeby serca.
Pozdrawiam - Elżbieta
Prześlij komentarz