Żniwa na balkonie

Czas na zbiory! Maceracja mojej nalewki wiśniowo-malinowej dobiegła końca. Z tego dwulitrowego gąsiorka, którego w lipcu tego roku napełniłam wiśniami, malinami, 4 ziarenkami goździka i zalałam alkoholem 95%, mam prawie 2 litry nalewki o takim smaku, że nawet najlepszy mistrz nalewkowy by się tego nie powstydził! Nalewka ma nie tylko wspaniały smak, ale również przepiękny kolor. Do pełni szczęścia brakuje tylko jeszcze 3 lat, aby zrobiła się naprawdę szlachetna. Znając moje preferencje alkoholowe być może doczekam tej szlachetności, chociaż ubezpieczyłam się na wypadek gdyby mnie ogarnęła pokusa, i odlałam trochę do karafki.

No co? goście też może zechcą skosztować tego tradycyjnego, polskiego trunku. I jak mawiają najstarsi górale w kraju, maleńki kieliszek z rana takiej nalewki to czyste zdrowie!

P.S. Ten pomidorek pochodzi z mojej ekologicznej uprawy balkonowej. Były aż dwie sztuki, tylko tę większą pożarłam zaraz po zerwania z krzaka. Na drugim krzaczku rośnie jeszcze 7 sztuk, ale są malutkie, więc poczekamy aż trochę urosną i dojrzeją. Zim u nas nie ma, wiec jest szansa, że je zjem jeszcze w tym roku.

 

Miłość i Tęsknota

 

Dziś jest ten dzień, gdy 28 lat temu zawalił się mój świat...

 

***Dla Mamy***

W ten piękny wrześniowy poranek,

Gdy wiatr tulił Twoje senne oczy

Dopalał się życia kaganek,

A ja stałam w cieniu niemocy.

Twój oddech był moim oddechem

Twój ból był moim bólem,

Do Ciebie pędziłam z pośpiechem!

Czy do snu Cię jeszcze utulę?

Bóg podał Ci swoją rękę,

I mocno przytulił do siebie

Śmiertelną ukończył mękę

Na tronie posadził Cię w niebie.

Nad Twoją głową jaśnieje

Korona z błyszczących klejnotów,

Już jesteś w krainie baśni...

Bez trosk i bez kłopotów.

Mamo, zostawiłaś nas w wielkiej rozterce.

Świat w sekundzie rozsypał się na drobny mak,

Ocalało tylko Twoje wielkie serce

I pytanie do Boga: jak żyć bez Niej...

Panie Boże...No Jak?

Aldona Kołacz...Volklingen...20/09/1997

 

Moja siostra Sylwia zrobiła przy pomocy AI zdjęcie Mamy z jej ukochanymi wnukami, których nigdy nie zobaczyła i postaciami, które kochała, a które też już odeszły do wieczności. Jest tam Tato, syn Ryszard, zięć Ibo oraz wnuk Denis. Nie zabrakło też jej ukochanej jamniczki Sugar. 

Początek babiego lata

 

Ach ten wrzesień!

Dla mnie jest on i smutny, i wesoły, jednak z przewagą nostalgii. W najbliższy poniedziałek mam któreś tam urodziny....a parę dni po urodzinach kolejną rocznicę śmierci mojej ukochanej Mamy.

Wciąż wracają bolesne wspomnienia tamtych wrześniowych dni, kiedy w lasach kwitły ulubione wrzosy Mamy, a w niej gasło z dnia na dzień życie...

By the way - ten pająk musiał się nieźle zakręcić, by utkać tak piękną i misterną firankę na drzewie jałowca...W dodatku pokrochmalił ją pierwszy mróz. Natura jest przepiękna i nieprzewidywalna, co do tego nie mam żadnych wątpliwości.

Życzę wszystkim pięknego dnia. 

Pamięć historyczna Polaków

1 wrzesień 1939 na zawsze wpisał się w pamięć historyczną Polaków. Dzisiaj obchodzimy 86 rocznice napaści hitlerowskich Niemiec na Polskę, i wybuchu II Wojny Światowej.

Glory to the heroes who gave their lives in this cruel war!

No more war!

Peace on Earth.

Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 

 

Kiedy się wypełniły dni

i przyszło zginąć latem,

prosto do nieba czwórkami szli

żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku).

I tak śpiewali: Ach, to nic,

że tak bolały rany,

bo jakże słodko teraz iść

na te niebiańskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,

gwiżdżąc na szwabską armatę,

teraz wznosimy się wśród chmur,

żołnierze z Westerplatte.

I ci, co dobry mają wzrok

i słuch, słyszeli pono,

jak dudnił w chmurach równy krok

Morskiego Batalionu.

I śpiew słyszano taki: — By

słoneczny czas wyzyskać,

będziemy grzać się w ciepłe dni

na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął

i smutek krążył światem,

w środek Warszawy spłyniemy w dół,

żołnierze z Westerplatte.

 

1939 Konstanty Ildefons Gałczyński